Bienvenido a Venezela
Door: Nicole & Yolan
Blijf op de hoogte en volg Nicole & Yolan
04 November 2013 | Venezuela, Canaima
Buenos noches!
Wij zijn inmiddels alweer een week in Venezuela! Op dit moment zitten wij op de bus te wachten, om weer terug te gaan naar Nicole haar familie. Want wat hebben wij afgelopen week allemaal gedaan?
Vanuit Costa Rica zijn wij door gegaan naar Venezuela. Hier zijn wij bij Nicole haar familie beland, en logeren wij bij Nicole haar oma. Met een leuk feestje en een taart, nog voor Nicole haar verjaardag, hadden wij een leuke eerste avond! Waar moet je dan aan denken? Salsa dansen, merengue, rum, heerlijke hapjes en Nicole die met haar gezicht in een taart wordt geduwd! Een groot deel van de familie was erbij.
Hierna zijn wij naar trip Canaima gegaan, om hier de hoogste waterval ter wereld te zien: Angel Fall. Na een busreis die maar liefst 20 uur duurde (in plaats van 12) waren wij aangekomen in Bolivar. Vanaf hier gingen wij met een klein vliegtuigje richting Canaima. De vliegreis was een hele ervaring! We zaten in dezelfde ruimte als de piloot, De co-piloot was een willekeurige passagier en in totaal pasten er 5 man in, inclusief de piloot. De reis duurde een uur, vol met turbulentie, wankelende vleugels en een huilende Nicole; die werd overigens getroost door de andere twee Amerikaanse passagiers. Hierna is de co-piloot, rustig in slaap gevallen. Bij aankomst in het kamp hebben we een hike gedaan waar we 7 watervallen en prachtige uitzichten hebben gezien. Tevens achter een waterval langs gelopen. 'S avonds met de Amerikaanse jongens afgesproken in de lokale bar en ons hele kamp zo ver gekregen om mee te gaan. Bier, rum, merengue, salsa, kortom: een geslaagde avond. De volgende dag er vroeg uit om richting de angel Fall te gaan. Een super mooie trip! Lunchen bij een waterval, in een kano door de Orinoco rivier en 2 uur lang bergen beklimmen om de waterval in volle glorie te kunnen zien. 'S nachts sliepen we tegen over de angel Fall aan de rivier in hangmatten. De indianen waarbij we sliepen waren al snel dronken door een zelf gebrouwen drankje. Dit smaakte voornamelijk naar kots, inclusief stukjes. Uiteraard hebben we met een lach op ons gezicht netjes het glas leeg gedronken en heerlijk genoten van deze locale specialiteit. Na een gezellig kampvuur in de hangmatten ons plekje gemaakt om midden in de jungle te slapen. De volgende dag zijn we weer vroeg in de morgen terug gevaren en hebben we opnieuw van een leuke avond in de lokale bar genoten. Enige probleem vooraf. De tante van Nicole had gezegd: je kan daar niets doen, dus neem maar niet veel geld mee. Na de eerste leuke avond was dit helaas al op waardoor we verplicht waren een barman en gids te versieren om zo gratis drank te krijgen. Genoeg bier, cocktails en woorden als: wat je ook wilt drinken, zeg het maar dan maak ik het voor je, inclusief 2 paraplu's tegen de regen maakten dit opnieuw tot een geslaagde avond. De volgende ochtend stond de engste vlucht van ons leven te wachten. Beiden stonden we al niet echt te springen om opnieuw met een klein vliegtuigje te vliegen (terwijl de andere toeristen gewoon een groot vliegtuig hadden) werden wij opnieuw ingedeeld in een klein vliegtuig met een meisje (toerist) als Copiloot. Eenmaal in het vliegtuig benoemde de piloot dat we een tussenlanding gingen maken (enig want we houden van vliegen, opstijgen en dalen) en deze vlucht bestond in ze geheel uit een scheef hangend vliegtuig, stuiteren in je stoel, turbulentie en een landing waarbij het vliegtuig opnieuw scheef hing en de piloot probeerde om hem recht te krijgen. Nu zitten we al 6 uur te wachten in de Mac Donalds op onze vlucht terug naar Valencia. Een hele voel verhalen gehoord van andere toeristen over plekken waar we in Venezuela nog heen moeten wat maakt dat we sowieso nog een keer terug moeten. Zo hopelijk een bus rit van 12 uur om nog een week te genieten bij de familie van Nicole. Wat betekend: arepa's, empanada's, pabellion, rum proeverij en een heleboel gezellige avonden! Hasta la proxima!
Wij zijn inmiddels alweer een week in Venezuela! Op dit moment zitten wij op de bus te wachten, om weer terug te gaan naar Nicole haar familie. Want wat hebben wij afgelopen week allemaal gedaan?
Vanuit Costa Rica zijn wij door gegaan naar Venezuela. Hier zijn wij bij Nicole haar familie beland, en logeren wij bij Nicole haar oma. Met een leuk feestje en een taart, nog voor Nicole haar verjaardag, hadden wij een leuke eerste avond! Waar moet je dan aan denken? Salsa dansen, merengue, rum, heerlijke hapjes en Nicole die met haar gezicht in een taart wordt geduwd! Een groot deel van de familie was erbij.
Hierna zijn wij naar trip Canaima gegaan, om hier de hoogste waterval ter wereld te zien: Angel Fall. Na een busreis die maar liefst 20 uur duurde (in plaats van 12) waren wij aangekomen in Bolivar. Vanaf hier gingen wij met een klein vliegtuigje richting Canaima. De vliegreis was een hele ervaring! We zaten in dezelfde ruimte als de piloot, De co-piloot was een willekeurige passagier en in totaal pasten er 5 man in, inclusief de piloot. De reis duurde een uur, vol met turbulentie, wankelende vleugels en een huilende Nicole; die werd overigens getroost door de andere twee Amerikaanse passagiers. Hierna is de co-piloot, rustig in slaap gevallen. Bij aankomst in het kamp hebben we een hike gedaan waar we 7 watervallen en prachtige uitzichten hebben gezien. Tevens achter een waterval langs gelopen. 'S avonds met de Amerikaanse jongens afgesproken in de lokale bar en ons hele kamp zo ver gekregen om mee te gaan. Bier, rum, merengue, salsa, kortom: een geslaagde avond. De volgende dag er vroeg uit om richting de angel Fall te gaan. Een super mooie trip! Lunchen bij een waterval, in een kano door de Orinoco rivier en 2 uur lang bergen beklimmen om de waterval in volle glorie te kunnen zien. 'S nachts sliepen we tegen over de angel Fall aan de rivier in hangmatten. De indianen waarbij we sliepen waren al snel dronken door een zelf gebrouwen drankje. Dit smaakte voornamelijk naar kots, inclusief stukjes. Uiteraard hebben we met een lach op ons gezicht netjes het glas leeg gedronken en heerlijk genoten van deze locale specialiteit. Na een gezellig kampvuur in de hangmatten ons plekje gemaakt om midden in de jungle te slapen. De volgende dag zijn we weer vroeg in de morgen terug gevaren en hebben we opnieuw van een leuke avond in de lokale bar genoten. Enige probleem vooraf. De tante van Nicole had gezegd: je kan daar niets doen, dus neem maar niet veel geld mee. Na de eerste leuke avond was dit helaas al op waardoor we verplicht waren een barman en gids te versieren om zo gratis drank te krijgen. Genoeg bier, cocktails en woorden als: wat je ook wilt drinken, zeg het maar dan maak ik het voor je, inclusief 2 paraplu's tegen de regen maakten dit opnieuw tot een geslaagde avond. De volgende ochtend stond de engste vlucht van ons leven te wachten. Beiden stonden we al niet echt te springen om opnieuw met een klein vliegtuigje te vliegen (terwijl de andere toeristen gewoon een groot vliegtuig hadden) werden wij opnieuw ingedeeld in een klein vliegtuig met een meisje (toerist) als Copiloot. Eenmaal in het vliegtuig benoemde de piloot dat we een tussenlanding gingen maken (enig want we houden van vliegen, opstijgen en dalen) en deze vlucht bestond in ze geheel uit een scheef hangend vliegtuig, stuiteren in je stoel, turbulentie en een landing waarbij het vliegtuig opnieuw scheef hing en de piloot probeerde om hem recht te krijgen. Nu zitten we al 6 uur te wachten in de Mac Donalds op onze vlucht terug naar Valencia. Een hele voel verhalen gehoord van andere toeristen over plekken waar we in Venezuela nog heen moeten wat maakt dat we sowieso nog een keer terug moeten. Zo hopelijk een bus rit van 12 uur om nog een week te genieten bij de familie van Nicole. Wat betekend: arepa's, empanada's, pabellion, rum proeverij en een heleboel gezellige avonden! Hasta la proxima!
-
04 November 2013 - 09:42
Thea:
Elke keer weer een feest om jullie verhalen te lezen. De foto's had ik al eerder gezien, fantastisch, wat een watervallen!
Ongelooflijk wat jullie allemaal meemaken, alle avonturen waar jullie je in storten. Dat is genieten en om nooit meer te vergeten. Nog heel veel plezier in Venezuela! -
04 November 2013 - 09:58
Hans De Vries:
Yolan en Nicole, hartelijk dank voor opnieuw een boeiend verhaal over jullie spannende belevenissen. Jullie beleven veel en kunnen dat ook nog eens mooi en boeiend vertellen, dus het is wat mij betreft echt genieten, zowel van de verhalen als van de foto's. Ga zo door, en geniet vooral van wat de reis jullie verder nog kan brengen. Groeten, Hans -
04 November 2013 - 11:05
Mirjam:
Wat een heerlijk verhaal meiden! Zo te lezen een heel avontuur.
Leuk hoor! Geniet er lekker van! En kom heelhuids terug graag;)
Xxxxxjes Mirjam -
07 November 2013 - 20:44
Marjon:
Wat fijn dat jullie zo genieten. En nu zie jij , yolan,eindelijk de familie van Nicole een keer!!!
Rob denkt bij jullie bezoek aan de rumfabriek natuurlijk al aan die heerlijke flesjes rum van José hahahahahah. Die met dat leren zakje eromheen (hint).
Geniet van de laatste dagen in Venezuela en dan weer " gewoon"naar Curaçao !!! -
11 November 2013 - 20:01
Alie:
Wat weer een boeiend verhaal. En wat beleven jullie ook soms angstige momenten. Maar prachtig hoor, dat jullie zo genieten. En inderdaad mooi om ook eens te zien waar de familie van Nicole woont.
Veel plezier op Curacao. Liefs -
28 November 2013 - 16:05
Ben:
Lieve Yolan
Wat heb je toch al veel beleefd in je jonge jaren al was alles niet zonder gevaar. Ik denk dat we toch wel allemaal blij zijn als je weer veilig thuis bent. Ja zo ben ik dan, overal spoken zien. Nu nog naar Curacao, ik weet trouwens niet wat je daar zoekt, er is weinig te beleven. Grapje (of misschien niet wat mij betreft). Nog veel plezier en erg bedankt voor je kaarten. Groeten aan je reisgenote. Ben
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
